Vyooham

వైఎస్ మరణం తరువాత జరిగిన రాజకీయ పరిస్థితుల్ని తన కోణంలో చూపించాడు వర్మ. వీఎస్ఆర్ (వైఎస్ఆర్) మరణం తరువాత నుంచి కథ మొదలౌతుంది. తండ్రి మరణంతో పుట్టెడు దుఖంలో ఉన్న జగన్ మోహన్ రెడ్డి -అజ్మల్ అమీర్ (సినిమాలో మదన్ మోహన్‌రెడ్డి)ని భారత్ కాంగ్రెస్ పార్టీ (కాంగ్రెస్) వేధింపులకు గురిచేస్తుంది. అదే సందర్భంలో నాటి ప్రతిపక్ష నాయకుడు చంద్రబాబు నాయుడు (సినిమాలో ఇంద్రబాబు నాయుడు) అధికారాన్ని చేపట్టడం కోసం పవన్ కళ్యాణ్ (సినిమాలో శ్రవణ్ కళ్యాణ్‌)తో చేతులు కలిపి యుకుక్తులు పన్నుతుంటాడు. వీళ్లందరి ఆట కట్టిస్తూ.. 2019 ఎన్నికల్లో మదన్ ఎలాంటి వ్యూహం పన్ని తిరుగులేని విజయాన్ని అందుకున్నారన్నదే ఈ సినిమా.బయోపిక్‌లు, రియలిస్టిక్ ఫిక్షన్ స్టోరీలు సినిమాలుగా వచ్చి సక్సెస్ అవ్వడం అంటే అంత ఈజీ కాదు. ఎందుకంటే.. ఆయా పాత్రల్లో నటించడం వరకే కాదు.. ఆ పాత్రల్లో జీవిస్తేనే ఆడియన్స్‌కి కనెక్ట్ అవుతుంది. తెలియని కథని ఎలా తీసినా జనం నమ్మొచ్చు నమ్మకపోవచ్చు. కానీ.. తెలిసిన కథని జనం ముందుకు తీసుకుని వస్తున్నప్పుడు ఇదా జరిగింది అని కనికట్టు చేయగలిగేంత దర్శకత్వ ప్రతిభ ఉంటేనే.. ఇలాంటి టఫ్ సబ్జెక్ట్‌లను డీల్ చేయాలి లేదంటే ఎలాంటి వ్యూహాలైనా బెడిసికొట్టకతప్పదు. ఇప్పుడు వర్మ వ్యూహం కూడా ఈ కోవలోకే వస్తుంది.



వర్మ కోణంలో చూస్తే వ్యూహం వైసీపీ ఫ్యాన్స్‌కి విందులా అనిపిస్తుంది. కథలో నిజా నిజాలు పక్కనపెడితే.. జగన్ మోహన్ రెడ్డిని కాంగ్రెస్ పార్టీ ఎన్ని విధాలుగా వేధించింది.. చంద్రబాబు కుట్రలకు పవన్‌తో సహా ఎంతమంది బలి అయ్యారనే విషయాన్ని కళ్లకి కట్టే ప్రయత్నం చేశాడు వర్మ. తనతో పొత్తు పెట్టుకున్న పవన్ కళ్యాణ్‌ని చంద్రబాబే ఓడించడం వెనుకనున్న వ్యూహాన్ని కొత్త కోణంలో చూపించాడు. ఇక అరెస్ట్‌లు కేసులకు లొంగకుండా.. ఓదార్పు యాత్ర, పాదయాత్రలతో జగన్‌లోని అసలుసిసలు నాయకుడ్ని కళ్లకి కట్టారు.



ఇంత వరకూ ఓకేకానీ.. గతంలో వైసీపీకి అనుకూలంగా వచ్చిన యాత్ర కానీ.. యాత్ర 2 కానీ.. జనానికి నచ్చాయంటే.. అందులో నటించిన నటీనటులే కాకుండా.. ప్రతి సీన్‌కి బలమైన నేపథ్యం ఉంటుంది. రియల్ ఎమోషన్స్ కనిపిస్తాయి. కానీ వ్యూహం వాటికి పూర్తి భిన్నం. నాటకాన్ని తలపించేలా నటీనటుల హావభావాలు ఈ సినిమాలో సీరియస్ నెస్ లేకుండా చేసింది. చాలా సీన్లు పేరడీగా అనిపిస్తాయి తప్పితే రియల్ ఎమోషన్స్ కనిపించదు. ఎంత గొప్పనటులైనా ఒకర్ని ఇమిటేట్ చేస్తున్నారంటే.. ఓ రెండు మూడు నిమిషాలు భరించడమే కష్టంగా ఉంటుంది. కానీ.. నటన రాని వాళ్లతో రెండున్నర గంటలు ఇమిటేషన్ అంటే ఆ ‘వ్యూహం’ ఎంత భారంగా ఉంటుందో అర్ధం చేసుకోవచ్చు.



హాస్యాస్పద సంభాషణలతో కథలో సీరియస్‌నెస్ పోయింది. విమర్శించాలంటే ఎదుటి వ్యక్తిపై బురద చల్లడమే ‘వ్యూహం’గా చంద్రబాబు పాత్రని మరీ దారుణంగా చూపించారు వర్మ. టీడీపీ శ్రేణులకైతే ఏడుపు ఒక్కటే తక్కువ. చంద్రబాబుని వెన్నుపోటు దారుడిగా.. కుయుక్తులకు కేరాఫ్ అడ్రస్‌గా చూపిస్తూ చంద్రబాబుని ఏకిపారేశాడు వర్మ.



ఇక పవన్ కళ్యాణ్‌ను అయితే.. ప్యాకేజీ స్టార్‌గా.. అసలు అతనికి క్యారెక్టరే లేదన్నట్టుగా చూపించారు. పవన్ అభిమానులకైతే ఆ సీన్లు చూస్తుంటే రక్తం ఉడికిపోతుంటుంది. వాళ్లకి మాత్రం రక్త కన్నీరు చూపించాడు వర్మ. నేను 150 స్థానాల్లో గెలుస్తానని శపథం చేసి.. రిజల్ట్ రోజు రెండు చోట్లా ఓడిపోయానా? అని ఏడ్చే సీన్ కానీ.. మనుషులు తనని ఎలాగూ పట్టించుకోవడం లేదని ఫామ్ హౌస్‌లో గేదెలతో మాట్లాడకునే సీన్ కానీ.. చిరంజీవి, అల్లు అరవింద్‌ల మాట వినకుండా పార్టీ పెడతానని వెళ్లే సీన్‌లో కానీ.. పవన్ కళ్యాణ్‌ని మరీ డమ్మీగా చూపించారు. పావలా, ప్యాకేజీ స్టార్ అంటూ అతని క్యారెక్టర్‌ని తీసిపారేశాడు వర్మ. ఇక లోకేష్ బాబు పాత్ర అయితే అతని ఫేస్ చూపించకుండానే.. అతను తినడానికి తప్పితే ఎందుకూ పనికి రాని ‘పప్పు’సుద్ద మాదిరిగా చూపించారు. నాన్నారూ.. నాన్నారూ అని పకోడీలు, పప్పుతినే వేస్ట్ క్యారెక్టర్‌గా లోకేష్ బాబుని చూపించారు.



జగన్ మోహన్ రెడ్డి పాత్రలో నటించిన అజ్మల్ అమీర్ తన పాత్రకి న్యాయం చేశాడు. ఇంద్రబాబుగా నటించిన ధనుంజయ్ ప్రభు అయితే చూడ్డానికి చంద్రబాబులా కనిపిస్తారు తప్పితే.. అతని మొహంలో హావభావాలు పలకలేదు. జగన్ భార్య మాలతిగా నటించిన మానస రాధా కృష్ణన్.. భారతిని గుర్తు చేసింది. ఈ సినిమాలో మాలతి పాత్రకు ఎక్కువ ప్రాధాన్యత కల్పించారు. వైఎస్ విజయమ్మగా.. సురభి ప్రభావతి ఆ పాత్రకి సరిగ్గాసెట్ అయ్యింది. ఇక పవన్ కళ్యాణ్, చిరంజీవి, అల్లు అరవింద్, అంబటి, రోజా ఇలా ఇమిటేషన్ పాత్రలు చాలానే ఉన్నాయి.



ఇక టెక్నికల్ పరంగా.. సినిమాలో రిచ్ నెస్ కనిపించదు. బడ్జెట్ పరిమితులో ఏమో కానీ.. చాలా సీన్లు సింపుల్‌గా తేల్చేశారు. సాంగ్స్ కూడా కేవలం వైఎస్ఆర్‌సీపీ ప్రచారం గీతాలుగానే ఉంటాయి తప్పితే.. కథని ఎలివేట్ చేసేవిధంగా అనిపించవు. బ్యాగ్రౌడ్ స్కోర్ కూడా బాలేదు. పవన్ కళ్యాణ్ కనిపించినప్పుడు అయితే వింత వింత మ్యూజిక్‌లు వినిపించేవి. ఆ మ్యూజిక్‌కి పవన్ ఫ్యాన్స్ అయితే ఏడుపు ఒక్కటే తక్కువ అనేట్టుగా ఉంటుంది. వర్మ ఘోషిస్తున్నట్టుగా పాడిన పాట అతని దర్శకత్వ ప్రతిభకి పరాకాష్ఠ. బ్యాగ్రౌండ్ మ్యూజిక్ కూడా కథలో సీరియస్ నెస్ లేకుండా చేసింది.